Ο Giuseppe Gerola το 1912 πραγματοποίησε, με ανάθεση του Υπουργείου Παιδείας της Ιταλίας, τη συστηματική καταγραφή των μεσαιωνικών μνημείων των Δωδεκανήσων. Η μελέτη αυτή ήταν ένα είδος καταλόγου–οδηγού για τα ιπποτικά μνημεία κυρίως στα υπό κατοχή νησιά της Δωδεκανήσου όμως στόχο είχε να αναδίξει την ιταλική ανάμειξη στο ιστορικό παρελθόν των νησιών. O Amedeo Maiuri ήρθε στην Ρόδο το 1914 ως αντικαταστάτης του G. Gerola. Οργάνωσε το γραφείο της Εφορείας μνημείων και ανασκαφών και ως προϊστάμενος του δημιούργησε την βάση της προστασίας της περιτειχισμένης πόλης της Ρόδου. Συντόνισε την ιπποτική αρχιτεκτονική και το 1914–6 αποκαθίστησε το δευτερο Νοσοκομείο των ιπποτών, το σημερινό αρχαιολογικό μουσείο. Το ίδιο και στην οδό ιπποτών και αργότερα στις πύλες και στην οχύρωση της πόλης. Το 1920 ανακυρήχθηκε σε μνημειακή ζώνη. Ο Giulio Jacopi 1924–33 αντικατέστησε τον Maiuri που μεταφέρθηκε στην Νάπολη (Αρχαία Ροδίτικη αποικία) Ιταλίας. Ο Jacopi ήταν αποφασισμένος να ολοκληρώσει το έργο των προηγούμενων του στην Ακρόπολη της Ρόδου, τον Ιάλυσο και αρχίζοντας στον Κάμειρο ο κυβερνήτης M. Lago το 1934 τον αντικατάστησε με τον Αρχαιολόγο στην Κω Luciano Laurenzi.
